Ο Σακχαρώδης διαβήτης είναι μια χρόνια νόσος που χαρακτηρίζεται από την διαταραχή του μεταβολισμού των υδατανθράκων, των λιπών και των πρωτεϊνών. Ο Σακχαρώδης Διαβήτη Τύπου ΙΙ αποτελεί τη συχνότερη μορφή διαβήτη σε παγκόσμια κλίμακα (>90% των περιπτώσεων με σακχαρώδη διαβήτη).

Ποια είναι τα αίτια εμφάνισης ΣΔΤ2
Μια από βασική αίτια ανάπτυξης νόσου είναι η παχυσαρκία, η οποία συνδέεται με ινσουλινοαντίσταση και επιδείνωση των παραμέτρων του γλυκαιμικού ελέγχου.

Ινσουλινοαντίσταση σημαίνει ότι τα κύτταρα μας δεν ανταποκρίνονται στη δράση της ινσουλίνης και το πάγκρεας δεν μπορεί να παράγει αρκετή ινσουλίνη για να ξεπεράσει αυτή την αντίσταση. Αντί η γλυκόζη να απορροφάται στα κύτταρα μας όπου τους παρέχει ενέργεια, συσσωρεύεται στην κυκλοφορία του αίματός μας. Κλινικές μελέτες δείχνουν πως πέρα από τη παχυσαρκία γενετικοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες παίζουν επίσης ρόλο στην εμφάνιση του διαβήτη τύπου 2.

Τα αίτια ανάπτυξης ΣΔΤ2 οφείλονται σε συνδυασμό και αλληλεπίδραση γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων.

Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 2 είναι μια μορφή του σακχαρώδη διαβήτη που χαρακτηρίζεται από υψηλές τιμές γλυκόζης στο αίμα και εμφανίζεται προοδευτικά όταν το πάγκρεας παράγει λιγότερη ινσουλίνη απ’ όση χρειάζεται ή όταν η ινσουλίνη που παράγεται έχει μειωμένη δράση. Το πρώτο βήμα στην αντιμετώπιση του Διαβήτη τύπου 2 είναι η αύξηση της φυσικής δραστηριότητας και βελτίωση των διατροφικών συνηθειών. Εάν αυτά τα μέτρα δεν επιφέρουν επαρκή μείωση των επιπέδων της γλυκόζης αίματος, τότε ενδέχεται να χρειαστεί η χορήγηση φαρμάκων.

Στόχος μας είναι η βελτίωση των διατροφικών σας συνηθειών και η παροχή διατροφικής εκπαίδευσης για τη βελτίωση του γλυκαιμικού ελέγχου. Ενδεικτικά μέρη της εκπαίδευσης περιλαμβάνουν την καθοδήγηση για τη ρύθμιση του βάρους, εκμάθηση των τροφίμων με υδατάνθρακες, την έννοια του γλυκαιμικού δείκτη και πως εφαρμόζεται στην πράξη, ανάγνωση διατροφικής ετικέτας, αντιμετώπιση υπογλυκαιμιών και υπεργλυκαιμιών, διατροφική διαχείριση ανάλογα με τη φαρμακευτική αγωγή κ.α

Πώς γίνεται η διάγνωση του Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου ΙΙ (ΣΔΤ2);
Τα κριτήρια για τη διάγνωση του ΣΔΤ2, σύμφωνα με τις νεότερες κατευθυντήριες οδηγίες της Ελληνικής Διαβητολογικής Εταιρεία, είναι τα εξής:

• • Γλυκόζη νηστείας ≥126 mg/dL ή
  • Γλυκόζη πλάσματος 2 ωρών (κατά τη δοκιμασία φόρτισης με γλύκοζη κατόπιν φόρτισης με 75γρ γλυκόζης ≥ 200mg/dL ή
  • Τυχαία μέτρησης γλυκόζης ≥ 200mg/dL σε άτομα με ΣΔ με συμπτώματα υπεργλυκαιμίας (δηλ. αυξημένη γλυκόζη – , πολυδιψία, πολυουρία, πολυφαγία) ή
  • Γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη (HbA1c) ≥ 6,5%

Παράγοντες κινδύνου για εμφάνιση ΣΔΤ2

• • Ηλικία > 45 έτη
  • Περιφέρεια μέσης >102 cm (άνδρες) και > 88 cm (γυναίκες)
  • Δείκτης μάζας σώματος > 30 kg/m2
  • Οικογενειακό ιστορικό ΣΔ σε γονείς, αδέλφια, παιδιά
  • Ιστορικό υπέρτασης ή καρδιαγγειακής νόσου
  • Ιστορικό δυσλιπιδαιμίας (υψηλά τριγλυκερίδια, χαμηλή HDL)
  • Γυναίκες με ιστορικό ΣΔ κύησης
  • Γέννηση παιδιών με σωματικό βάρος > 4 kg
  • Γυναίκες με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών
  • Λήψη φαρμάκων που προδιαθέτουν σε αύξηση της γλυκόζης αίματος (π.χ. κορτικοστεροειδή, αντιψυχωσικά)

Πως γίνεται η αντιμετώπιση του ΣΔΤ2

• • Φαρμακευτική αγωγή
  • Μείωση σωματικού βάρους κατά τουλάχιστον 5%, εφόσον είναι αυξημένο
  • Κατάλληλη κατανομή των γευμάτων
  • Σωστός καταμερισμός ποιότητας και ποσότητας υδατανθράκων.
  • Σωματική δαστηριότητα (30 λεπτά μέτριας έντασης τουλάχιστον πέντε φορές την εβδομάδα)
  • Αύξηση πρόσληψης φυτικών ινών (20-25γρ. ημερισίως)
  • Ελλάτωση κορεσμένων λιπαρών
  • Ελάττωση πρόσληψης νατρίου
  • Περιορισμός αλκοοόλ
  • Εκπαίδευση με στόχο την υιοθέτηση και εφααρμογή των παραπώνω συστάσεων.

Γλυκαιμικοί Στόχοι

• • Γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη (HbA1c) < 7%
  • Προγευματική μέτρηση γλυκόζης < 130 mg/dL
  • Μεταγευματική μέτρηση γλυκόζης (2 ώρες μετά το γεύμα) < 180 mg/dL

** Οι στόχοι της θεραπευτικής αγωγής πρέπει πάντα να εξατομικεύονται από θεράπων ιατρό.